breach

Noun

သစ္စာ ဖောက်ခြင်း။ ဥပဒေ၊ စည်းကမ်းစသည် ချိုးဖောက်ခြင်း၊ လိုက်နာရန် ပျက်ကွက်ခြင်း။

  • a breach of loyalty/trust/protocol.

ဆက်ဆံမှုကျဲခြင်း၊ ပြတ်တောက်ခြင်း။

  • a breach of diplomatic relations between two countries.

ကျိုးပေါက်သည့်နေရာ။ အပေါက်။

  • The huge waves made a breach in the sea wall.

~ breaches plural

    Verb

    နံရံ၊ အဆီးအတား စသည်ကို ဖောက်သည်။

    • Our tanks have breached the enemy defenses.

    ~ breaches 3rd person; ~ breached past tense; ~ breaching present participle

      Thesaurus