disgrace

?

ads

noun

အရှက်ရ၊ ဂုဏ်သိက္ခာထိခိုက်မှု၊ မျက်နှာပျက်ရမှု

ဂုဏ်သရေပျက်ခြင်း

အရှက်ရခြင်း

မျက်နှာမလှဖြစ်ခြင်း

  • His behaviour has brought disgrace on himself and on his family.

sing a ~ to sb/sth ရှက်စရာ

ရှက်ဖွယ်

အမည်းကွက်

  • Your homework is a disgrace. You'll have to do it again.

~ disgraces plural

verb

အရှက်ရစေသည်

အရှက်တကွဲ ဖြစ်စေသည်

  • He got drunk and disgraced himself at the wedding.

မျက်နှာမရဖြစ်သည်

အရာသွင်းမခံရဖြစ်သည်

ရာထူးဂုဏ်သိန် ဆုံးရှုံး သည်

အရှက်ခွဲခံရသည်

  • After the defeat two generals were publicly disgraced.

~ disgraces 3rd person; ~ disgraced past tense; ~ disgracing present participle

adjective

~ disgraceful အရှက်တကွဲ ဖြစ်စေသော

adverb

~ disgracefully အရှက်တကွဲဖြစ်စေလျက်

thesaurus

ads