disintegrate

Verb

အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ ဖြစ်သည်။ တစ်စစီဖြစ်သွားသည်။ အားနည်းသည်။ ပြိုကြွသည်။

    အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ ဖြစ်သည်။ တစ်စစီဖြစ်သွားသည်။

    • The plane flew into a mountain and disintegrated on impact.

    အားနည်းသည်။ ပြိုကွဲသည်။

    • The family is starting to disintegrate.

    ~ disintegrates 3rd person; ~ disintegrated past tense; ~ disintegrating present participle

      Thesaurus